Osteopatia stomatologiczna
Stomatologia i osteopatia: połączenie dwóch kierunków medycznych
W organizmie człowieka wszystkie narządy i układy są ze sobą połączone i gdy w dowolnej części ciała pojawia się asymetria, zachodzi cały łańcuch reakcji kompensacyjnych organizmu. W szczególności możemy to zaobserwować w interakcji układu mięśniowo-szkieletowego i zębowego. Aby leczenie stomatologiczne było skuteczne, potrzebne jest partnerskie podejście w pracy takich specjalistów jak dentysta i osteopata. Bardzo ważne jest, aby osteopata mógł zbadać, zdiagnozować i ogólnie „naprawić” organizm, zanim przystąpimy do leczenia odbudowy uzębienia, protetyki czy ortodoncji. Konieczna jest również wizyta u osteopaty po leczeniu ortodontycznym. Równie ważne jest, aby również lekarz dentysta był świadomy wpływu leczenia stomatologicznego na stan pacjenta.
Ortopedia + Osteopatia – Stomatolog ortopeda zajmuje się protetyką braków zębowych lub protetyką na implantach. Jednocześnie zawsze istnieje ryzyko, że implant nie przeżyje w wyniku odrzucenia ciała obcego przez organizm. Dzięki specjalnym technikom osteopata poprawi przepływ krwi w miejscu wszczepienia implantu. Następnie tkanka pozytywnie reaguje na proces implantacji.
Techniki osteopatii stosuje się również w przypadku braku jednego lub kilku zębów, gdy obciążenie podczas ruchów żucia ulega redystrybucji, co prowadzi do przeciążenia w jednym obszarze szczęki i może być przyczyną nieprzyjemnych odczuć w stawie skroniowo-żuchwowym oraz bólu głowy. W takim przypadku osteopata zrównoważy tkanki i zminimalizuje dyskomfort w tkankach i narządach. Stworzy również prawidłową wysokość okluzyjną, o czym należy pamiętać podczas prac protetycznych.
Ortodoncja + osteopatia .Na przykład w wyniku blokad i zacisków stawowych lub mięśniowych powstają nieprawidłowości w funkcjonowaniu stawu biodrowego. Następnie zmienia się położenie kręgosłupa i odpowiednio zmienia się położenie żuchwy, a następnie szczęki górnej. Takie przesunięcia prowadzą do zmiany położenia kości jarzmowych i ogólnie kształtu twarzy. Oczywiście wszystko to wpływa na zęby: może dojść do uszkodzenia szkliwa, rozwoju chorób przyzębia i problemów ze zgryzem. Nierzadko zdarza się, że po zakończeniu leczenia ortodontycznego aparatem już po 2-3 latach uzębienie zaczyna się ponownie ruszać.
Zdarzają się również przypadki odwrotne, gdy niewłaściwe leczenie stomatologiczne powoduje szereg zmian w organizmie. Na przykład zmiana wysokości tak zwanych zębów podporowych — „pierwszych zębów trzonowych” — może prowadzić do przesunięcia osi żuchwy lub górnej szczęki. W takiej sytuacji napięcie oddziałuje na kręgi szyjne, a zmiany zaczynają się w całym kręgosłupie. Zmiany kręgosłupa z kolei prowadzą do dysfunkcji narządów wewnętrznych. Niezwykle ważne jest zwrócenie uwagi na związek między stanem jamy ustnej (zwłaszcza zębów) a innymi narządami i układami u dzieci i młodzieży w okresie kształtowania się okolicy szczękowo-twarzowej, a także kości i tkanki mięśniowej. Niewielu rodziców myśli o tym silnym połączeniu i nalega na zakładanie dzieciom płytek lub aparatów ortodontycznych. Ale przede wszystkim bardzo ważne jest pokazanie dziecka osteopacie – jeśli korekta osteopatyczna zostanie przeprowadzona na czas, ryzyko problemów z zębami i zgryzem zostanie zminimalizowane.
Bruksizm. Mimowolne zaciskanie szczęk i zgrzytanie zębami, które zwykle pojawia się we śnie w nocy, prowadzi do uszkodzenia szkliwa. Bruksizm u dzieci może być konsekwencją urazu porodowego, a bruksizm u dorosłych jest głównie skutkiem stresu i przemęczenia. Podczas badania dziecka przez osteopatę okazuje się, że pacjent często ma podrażnienia i nadmierne napięcia mięśni twarzy, mięśni głowy i szyi. Już kilka kuracji może uratować człowieka przed zgrzytaniem, które niszczyło zęby przez lata.
Jak widzimy konieczne jest zintegrowane podejście do leczenia pacjenta, które obejmuje pracę lekarza stomatologa i osteopaty w ścisłej współpracy. Nasi specjaliści patrzą na problem każdego pacjenta znacznie głębiej i rozwiązują go za pomocą zarówno korekcji osteopatycznej, jak i leczenia stomatologicznego ustalając początkowo skuteczną metodę.